วันพุธที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2553

แด่...ดำหมาที่รัก

ไม่คิดว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้าย ที่ได้เล่นกับดำ ........


ดำเป็นหมาบ้าน สีดำ ตัวเล็กๆ มันแก่แล้ว ขาหลังก้อไม่ดี มันไม่กัด มันเป็นหมาที่น่ารัก เป็นหมาอีกตัวในบ้านฉันที่ฉันมาก ที่สุดเรยก้อว่าได้ มันขี้อ้อน แต่มาพักหลัง มันไม่ค่อยกินข้าว ที่นมมันมีก้อนแข็งๆ เรยพาไปให้หมอดู หมอบอกเป็นเนื้องอก ต้องผ่าตัด


ตอนแรกฉันก้อคิดว่า แค่เอาเนื้องอกออกเด่วก้อหาย วันที่ไปผ่า ฉันก้อลูบหัวดำ แล้วบอกว่าสู้ๆ แต่ฉันไม่ได้ไปด้วย พอตอนเย็นผ่าตัดเสร็จก้อได้เวลาไปรับดำ ฉันก้อไม่ไปได้รับดำ หรอก เพราะฉันคิดว่า เด่วดำก้อต้องกลับมา พอพ่อกับแม่ กลับมา ฉันก้อดีใจ รีบไปหาดำ แต่สีหน้าทุกไม่ยิ้มเรย แม่ก้อร้องไห้ ฉันเรยถามหาดำ  ฉันได้คำตอบกลับมาว่า ดำยังไม่ฟื้น หมอยังไม่ให้เอากลับ ในใจฉันคิดว่า ให้หมอดูก้อได้ เด่วค่อยไปเยี่ยม แต่ทำแม่ต้องร้องไห้ด้วย แต่เห็นพ่ออธิบาย ว่า ดำนอนอยู่ในห้องผ่าตัด เนื้อตัวเต็มไปด้วยสายให้น้ำเกลือ สายออกซิเจน ไม่รู้ว่าคืนนี้จะรอดหรือเปล่า ฉันได้ยินถึงกับอึ้ง ฉันเสียใจ :( ได้แต่วิ่งขึ้นห้องไปร้องไห้ ไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตา


พอรุ่งเช้าฉันกะว่าจะไปหาดำ แต่ฉันเหนพ่อกับแม่จะไปรับดำพอดี แต่เหนแม่ใส่ชุดดำ ฉันเรยถามมว่า หมอโทรมาให้ไปรับแล้วหรอ ในใจยังดีใจมากกว่าที่ได้เจอดำ แต่สิ่งที่ฉันได้ยิน คือ หมอโทรมาบอกว่า ดำตายแล้ว เมื่อคืน ! ทำไม ทำไม !!! ทำไม ไม่มีไคบอกฉัน  ทำไมฉันถึงไม่ได้เจอดำ ไม่ได้เยี่ยมดำ บ้าง ทำไม!


ตกเย็นเรยมาฝังศพดำ ดำน่าสงสารมาก นอนตัวแข็ง และเลือดไหล มันคงเจ็บน่าดู T_T


ขอให้ดำไปสู่สุคติ  ~ รักดำน่ะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น